საქართველო ევროპულ და პოსტსაბჭოთა კურსებს შორის გაიჭედა. 26 ოქტომბერი განსაზღვრავს საქართველოს პოლიტიკურ კურსს მომავალი ათწლეულების განმავლობაში.
საქართველოს პოლიტიკური ლანდშაფტი დღითიდღე უფრო დაძაბული ხდება. ევროპელი ლიდერები მკაცრ გაფრთხილებებს აძლევენ ქვეყანას, ხოლო საქართველოს მთავრობა კვლავ ჯიუტად ამტკიცებს, რომ ქვეყნის ევროპული კურსი უცვლელია. ეს რიტორიკასა და რეალობას შორის არსებული აცდენა იმაზე მიუთითებს, რომ საქართველო გადამწყვეტი არჩევანის წინაშე დგას – არჩევანის, რომელიც მის გლობალურ პოზიციას განსაზღვრავს.
დღეს საფრანგეთის პრეზიდენტის გაფრთხილება მიიღო საქართველომ რომ ვართ ევროინტეგრაციის შეჩერების ზღვარზე-
„საქართველოში არსებული ვითარების გამო შეშფოთება გამოვხატეთ – მთავრობის მიერ გადადგმული ნაბიჯები, ფაქტობრივად, გაწევრიანების პროცესის შეჩერებას იწვევს,“ – განაცხადა საფრანგეთის პრეზიდენტმა ემანუელ მაკრონმა. მისი სიტყვები მიანიშნებს, რომ საქართველოს ქმედებები არ შეესაბამება ევროკავშირის ღირებულებებს, რაც კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს ქვეყნის მზადყოფნას ევროკავშირის წევრობისთვის.
საქართველოს ხალხმა დღეს ევროკავშირის ელჩის გაფრთხილებაც მიიღო, რომელმაც შეგვახსენა, რომ ერთპარტიული სახელმწიფოსთვის ადგილი არ არის ევროკავშირში.
პაველ ჰერჩინსკი: „თუ გადაწყვეტთ, საქართველო ერთპარტიულ სახელმწიფოდ გადააქციოთ, აკრძალოთ ოპოზიცია და განდევნოთ სამოქალაქო საზოგადოება, ქვეყანა არ გახდება ევროკავშირის წევრი – არც დღეს, არც ხვალ და არც 2030 წელს,“ – აცხადებს ევროკავშირის ელჩი პაველ ჰერჩინსკი. მისი სიტყვები მიანიშნებს, რომ ევროკავშირის მოთმინება საქართველოს მიმართ იწურება და კიდევ ერთი არასწორი ნაბიჯი სერიოზულ შედეგებს მოიტანს. მექმნება შთაბეჭდილება, რომ მაღალი თანამდებობის პირებს შორის შეჯიბრი აქვთ – ვინ უფრო მეტად გამოუთხრის ძირს, დააყენებს კითხვის ნიშნის ქვეშ ან შეურაცხყოფს ევროკავშირს.“ – ეს განცხადება ნათლად გვაჩვენებს, რომ საქართველოს მთავრობა დაადგა იმ გზას, რომელიც უფრო განადგურებას ემსახურება, ვიდრე ევროკავშირში ინტეგრაციას.
დღევანდელი დღე ამით არ ამოწურულა. საქართველომ კიდევ ერთი, ამჯერად გერმანიის ელჩის გზავნილი მიიღო.
„საქართველომ რაც უნდა ის გააკეთოს, მაგრამ მას არ შეუძლია, რაც უნდა ის აკეთოს და თან ევროკავშირში გაწევრიანდეს,“ –ეს პირდაპირი და ცალსახა გზავნილია: საქართველოს აქვს თავისუფალი არჩევანის უფლება, მაგრამ მის თითოეულ არჩევანს შესაბამისი შედეგები მოჰყვება.
და მაინც, მთავრობა რეალობას არ სცნობს
მიუხედავად ამ მკაცრი და საგანგაშო ევროპული გზავნილებისა, საქართველოს ხელისუფლება უარყოფს კრიტიკას და კვლავ იგივე ნარატივს გვთავაზობს. მთავრობის მიმართ ევროპელი ლიდერების უკმაყოფილება აშკარაა, მაგრამ ოფიციალური თბილისის რიტორიკა სრულიად საპირისპირო რეალობას გვიხატავს.
საქართველოს პრემიერის ირაკლი კობახიძის ალტერნატიული რეალობაა: ყველაფერი რიგზეა. და მაინც როგორ?
„არაფერი არ არის შეჩერებული. თუ რამეა შეჩერებული, ეს სხვა კანდიდატი ქვეყნების ინტეგრაციაა. ყველა მიმართულებით გვაქვს ვითარება, რაც ხელს შეუწყობს, რომ 2030 წლისთვის ჩვენ გავხდეთ ევროკავშირის წევრი,“ – აცხადებს კობახიძე. ეს განცხადება აშკარად აცდენილია ევროპელი ლიდერების შეხედულებებს და ქმნის ალტერნატიულ რეალობას, თითქოს ყველაფერი სწორად მიმდინარეობს.
საქართველო გზაჯვარედინზე
ეს ვითარება ნათლად აჩვენებს, რომ საქართველო სერიოზული არჩევანის წინაშეა კიდევ ერთხელ: ევროპული მომავალი, რომელიც დემოკრატიაზე და ცივილურ ცხოვრებაზე გადის და პოლიტიკური იზოლაციის გზა, რომელიც ავტორიტარიზმისკენ მიდის. ერთ მხარეს ევროპელი ლიდერები მკაფიოდ აფრთხილებენ ქვეყანას, რომ მისმა ქმედებებმა შეიძლება გადამწყვეტი გავლენა მოახდინოს ევროკავშირთან ურთიერთობაზე. მეორე მხარეს კი საქართველოს მთავრობა ცდილობს დაარწმუნოს საზოგადოება, რომ ყველაფერი რიგზეა და ქვეყანა 2030 წლისთვის ევროკავშირის წევრი გახდება.
ეს აბსურდული ვითარება კიდევ უფრო აძლიერებს იმ შეგრძნებას, რომ საქართველო ევროპულ და პრორუსულ კურსებს შორის გაიჭედა. 26 ოქტომბრის არჩევნები შესაძლოა გადამწყვეტი აღმოჩნდეს ქვეყნის მომავლისთვის. იქნება თუ არა ეს არჩევნები რეფერენდუმი საქართველოს იდენტობისა და ევროკავშირში გაწევრიანების პერსპექტივისთვის, თუ მხოლოდ პოლიტიკური სპექტაკლი, სადაც ხელისუფლება ევროპულ ინტეგრაციას ილუზიად იყენებს ძალაუფლების შესანარჩუნებლად?
ამიტომ, 26 ოქტომბრის არჩევნები შეიძლება იქცეს გადამწყვეტ მომენტად – ან საქართველო გააგრძელებს დასავლურ კურსს და რეალურ ცვლილებებს, ან შეინარჩუნებს არსებულ რეჟიმს, სადაც ევროპული ინტეგრაცია მხოლოდ ფასადური ნარატივი იქნება ძალაუფლების დასაცავად.
ერთი რამ ცხადია: საქართველო ვეღარ გააგრძელებს ერთდროულად ორი კურსის თამაშს. ამ არჩევნებზე გაირკვევა, დარჩება თუ არა ქვეყანა ევროპული ღირებულებების გზაზე, თუ გადაუხვევს ავტორიტარიზმისკენ და იზოლაციისკენ. 26 ოქტომბერი განსაზღვრავს საქართველოს პოლიტიკურ კურსს მომავალი ათწლეულების განმავლობაში.
ტექსტი მომზადებულია AI-ს მიერ
